21 Eylül 2011 Çarşamba

Özür Dilerim!

Eski Defter; birkaç yıldır aklımda olan bir proje. Geçtiğimiz 2 aydır da bu projeyi hayata geçirebilmek için çabalıyorum. Sağ olsunlar Gelibolu Ticaret ve Sanayi Odası bu işi bir görev bilerek benimsediler. Ellerindeki tüm imkânları seferber ettiler. Ve en sonunda çekimlere başladım. Proje kapsamında bir bayan esnaf, 28 de bay esnaf çektim. Genel itibariyle alışkın olmadıkları bir olay olduğundan fotoğrafa karşı önyargılıydılar. Kimini ikna edebilmek için 4 gün uğraştım, kimi yaşlılık sıkıntılarından dolayı yürüyemedi sırtımda taşıyıp çekim alanına götürdüm ama çektim. Ben bu işi hep zevk alarak yaptım ve bu satırları hiç bir zaman yazıp paylaşmak istemedim. Ama herkesten özür dilemek için yazmak zorunda hissettim kendimi.
 
Geçen hafta fotoğraflarım, davetiyelerim kısacası sergim için gerekli her şeyim tamamlandı. Davetiyeleri dağıtmaya başladık. Davetiyeleri gören, “hayırlı olsun” demeden önce bu adamı niye çekmedin, o’nu niye çekmedin demeye başladı. Unutmuşuzdur dedim. Çünkü ben 22 yaşında biri olarak 20-30 yıl önce esnaflığı bırakmış insanları hatırlamamam çok ta anormal bir şey değil. Sağ olsunlar babam, amcam, bazı ağabeylerim ve ablalarım bu kişileri bulmam için çok destek oldular. Ama olabiliyor işte. Ben bu çektiğim insanlar unutulmasın, arşivde fotoğrafları olsun, buralardan göçüp gitmeden onurlandırılsınlar diye çabalarken unuttuklarımızda olabiliyor.
Hakkımda doğal olarak eleştiriler yapıldı. Biri bana “yapıcı eleştiri” yaparken ağzına geleni söylese de çok takılmam aslında. Sonuçta ileride bana bir şeyler katacak kelimeler kullanıyor. Benim darıldığım nokta; konuşmak için konuşulmuş sözler. Bunca yıldır elinde imkânı olup ta bu işi yapmayan insanlar bana olmamış diye eleştiri yapıyorlar. Ama niye yapmadın deyince de uğraşamayız diyorlar. Ben uğraştım. Uğraştığım için çok mutluyum. .  “Yapıcı eleştiri” almak hakikaten güzel bir şeydir.  Ama henüz sergi açılmadan, eserler görülmeden, kısacası ortada fol yok yumurta yokken bu şekilde eleştiriler olması abesle iştigal eder.
Bu çektiğim insanların çoğu benim dedemin arkadaşı. Bunu bu insanların fotoğraflarını çekerken çoğunun söylediği “çok iyi adamdı Süleyman” demesinden anlayabiliyorum. Ben rahmetli dedem Süleyman BATIR’ı görmedim. Dedem 29 yıl önce vefat etmesine rağmen Gelibolu’da yaklaşık 40 yıl esnaflık yapmış biri. Ve o zamanlar fotoğrafın çok yaygın bir şey olmaması yüzünden dedemin dükkânının içinde çekilen sadece ve sadece 1 tane fotoğrafı var. Tabiî ki şimdiki koşullarla o zamanki koşullar bir değil. Ancak iyi şekilde korunacak arşivler de olması gerek. Projemin asıl amacı da bu aslında. Ben bu fotoğrafları arşiv olsun diye çektim. Gelibolu Ticaret ve Sanayi Odası Genel Sekreteri Hüseyin Çakmak ağabeyimden teklif gelince de sergilemeye karar verdik. Arşivleme olayını da bu şekilde Gelibolu Ticaret ve Sanayi Odası üstleniyor.
Aslında bu satırları yazmak hiç istemedim. Ama projeye başladığımdan beri hep aynı sözlerle karşılaştığım için artık yazma ihtiyacım oldu. Yoksa sıkıntıdan patlayan ben olacağım. Açıkça söylemeliyim ki Gelibolu’nun yakın tarihi hakkında bu ilk projemdi. Ve sadece ilk olarak kalacak gibi. Çünkü sözüm ona “Gelibolu’nun ileri gelenleri” bu 22 yaşında Gelibolu’ya bir şeyler yapalım, hareketlilik kazandıralım diye düşünen birine destek yarışına gireceğine, köstek olma yarışına girmiş durumda. Neyse Gelibolu’da ne zaman değişik hareketler yapılsa o zaman olduğu gibi herkes ellerindeki imkânlarını kullanarak projemi sabote etmeye çalışsa da 28 Eylül 2011 Saat 18.00’de Gelibolu Ticaret ve Sanayi Odası Hizmet Binası’ndaki açılışımıza davetlisiniz.
Gelibolu hakkında böyle bir projeye kalkışıp, oturmaktan yosun tutmuş bazı şeyleri hareket ettirdiğim için herkesten özür diliyorum. 28 Eylül’den sonra sessiz ve sakin uyumanıza devam ediniz…

4 yorum:

cpapmachine dedi ki...

Sevgili Süleyman kardeşim..
Sitemini çok iyi anlıyorum. Çok uğraşmış ve ortaya duygu dolu bir iş çıkartmışsın..SENİ CANI GÖNÜLDEN KUTLUYORUM. Ve seninle gurur duyuyorum..Eserin çok çok güzel
Bizler yeni nesil esnaflar senin bu çalışmanı hemen diğer arkadaşlara yaydık.Bir kaç esnaf arkadaş resimlere bakarken ve küçük videolarını izlerken soluğumuz kesildi. Sonunda ancak bir "vayy bee"diyebildik.Ama biraz sonra bazı sorular takılmaya başladı kafamıza.. O niye yoktu falan gibi. Kimimiz vergi numarasından ya da vergi numarası olmayışından dolayıdır falan dedi.Kimimiz Gelibolu yu iyi tanımadığından söz etti.Aklımıza gelen o eski esnaflar bir anda gözümüzde kent şekerleri reklamında evinde çocukarını bayramlaşmak için bekleyen fakat gelmeyen ihtiyarlar gibi oldu..Ama senin çalışman gözümüzden düşmedi inan.Sadece kafamıza takılan "niye"lerden ibaret.Sana ağır eleştiri yapanları ve terbiye sınırlarını aşanları nefretle kınıyorum.BU OLANLAR SENİN ŞEVKİNİ ASLA KIRMASIN.. Sen bu genç yaşında bizlerin kahramanı oldun bile.Cumhuriyetin kurulduğundan beri Gelibolu için ilk defa biri böyle eser oluşturuyor. O SENSİN..Bazı eksiklikler senin umudunu kırmasın aksine ileride daha geniş ve kapsamlı yapacağın çalışmalarının kıvılcımı olsun

Ümit VANLIOĞLU dedi ki...

Burak kardesim lafi fazla uzatmayip basarilarinin devamini dileyecegim.unutma ki Elma veren agac daima taslanir

Elif Zorcan dedi ki...

kulaklarını yıkıcı tüm eleştirilere kapat. Evet unutulabilir insanlar, çok yakınındaki birini, nasılsa çekerim diye bile unutabilir insanoğlu.. sen başarılara daha çok yeni gebe yoluna devam et. Umarım her şey gönlünce olur.

Pınar dedi ki...

Aslında bu tarz yazılara yorum yapmak pek adetim değildir,ama size yorum yapmadan geçersem haksızlık etmiş olurum diye düşündüm...Önce gerçekten tebrik ediyorum...Sosyal ve kültürel anlamda takdire şayan bir çalışma;sosyal hayat yok,görgü,kültür yok diyerek ahkam kesip de iş icraata gelince elini kolunu kıpırdatmayan Gelibolu yaşayanları için...!!!!Aslında bunların tam olarak ne anlama geldiğini de bilmiyorlar ve birilerinin öğretmesi lazım.İlk adımı atan ve başı çeken siz olun,gerekirse de tek olun;ama olun...Asla yılmayın..Kamçılar canınızı acıtıp iz bıraksa da sizi yüreklendirsin,kuvvetlendirsin..Arkanızda ''şimdilik'' az da olsa destekçileriniz olduğunu hiç bir zaman aklınızdan çıkarmayın lütfen...İnanın,arkanızdakiler büyüyecek ve çoğalacak;ama siz azimle devam ederseniz..!!! Bir kere çalışmanızın en güzel yanı,resimlerinize konu olan esnafların unutulmasını engellemek istemenizden çok,O insanların ne kadar azimle ve özveri ile yıllar yılı,sebat içinde esnaflıklarını sürdürebilmiş olmalarını insanlara göstermiş olmanızdır...Bence çalışmanızın bu yönünü de özellikle Gelibolu esnafına ve esnaflık yapmayı düşünen insanların dikkatine sunun ve empoze etmeye çalışın...Çünkü özellikle bu yönünü görmeye daha çok ihtiyaçları var şimdiki esnafların..!!!Çünkü esnaflık bir sanattır...
Sizi bir kere daha tebrik ediyor ve Gelibolu halkının ''uyumaması'' için çalışmalarınızın devamını diliyorum...